Saina Nehwal, sahada Hint badmintonunun öncüsüydü ve şimdi de aynısını yapmaya hazır. Nehwal, İspanyol Carolina Marin ile birlikte sporun dört efsanesinin iddialı bir projesi olan Legends’ Vision’a katılan ilk kadın badminton yıldızı oldu.
Lin Dan, Lee Chong Wei, Peter Gade ve Taufik Hidayat tarafından tasarlanan vizyon, yarışmaların, kupaların ve para ödüllerinin ötesine geçmeyi amaçlıyor ve dört temel hedefe odaklanıyor: Gençlerin gelişimini artırmak, toplulukları zenginleştirmek, katılımı genişletmek ve spor genelinde yenilikçiliği teşvik etmek. Şu anda 10. yılına giren ve Hindistan’a Miras Turu ile geri dönen proje, oyunu daha az ayrıcalıklı çocuklar arasında yaygınlaştırmak için ülkede ‘A Racket’s Second Life’ı başlattı.
Saina, projenin lansmanı sırasında The Hindu ile konuştu. Alıntılar:
Legends’ın Vizyonu tam olarak nedir ve bu turla ilişkiniz nasıl ortaya çıktı?
10 yıldır var olan bir program ama ben geçen sene katıldım. Onların sloganı oyunu tüm dünyada tanıtmaktır. Ve Hindistan’da ilk kez, satın almaya gücü yetmeyen kişilere kullanılmış raket bağışı davet eden ‘Bir Raketin İkinci Hayatı’ kampanyasını başlatıyorlar. Oyun hakkında fazla bilgisi olmayanların bile eline bir raket alıp oynamaya başlarsa oynamak isteyeceğine ve daha fazlasını öğrenmek isteyeceğine inanıyoruz.
Bir oyun, seviyesi ne olursa olsun herkes onu öğrendiğinde ve oynadığında büyür. Yukarıya çıktığımda, Gopi efendim bana bir şamata yaptı ve bu benim için o kadar önemliydi ki, buna layık olduğumu kanıtlamak istedim. Eminim ki elinde raketle bu sporda bir şeyler yapabileceğini düşünen pek çok genç olacaktır.
Gösteri maçında Parupalli Kashyap, Aparna Popat, Peter Gade, Saina Nehwal, Sayali Gokhale ve Anand Pawar.
Peki sizce Hint badmintonunda hız rekoru kırıldı mı?
Evet, özellikle kızlar arasında küçük bir şişlik var. Çocuklar hâlâ iyi durumda, Lakshya ise son derece iyi durumda. Ama kızlar arasında hafif bir kayma var. Herkesin farklı olduğunu düşünüyorum; bazı kurumlar erkenden olağanüstü işler başarabilir, bazıları ise zaman alır. Belki 10 yıl sonra iyi durumda olan bir grubun yanına yeni bir çocuk gelir.
Sanırım bu açıdan çok şanslıydık, 10-15 yıl önce ben, (PV) Sindhu, (Kidambi) Srikanth, (HS) Prannoy, (Parupalli) Kashyap, Sai Praneeth, Guru Sai Dutt, Ajay Jayaram, hepimiz son derece iyi durumdaydık. Bir Süper Seri etkinliğine her katıldığımızda, en azından birimizin madalya kazanacağından emin olurduk.
Devreye girmelerinin biraz zaman aldığını düşünüyorum ama son bir ila iki yılda bazı kızlarda çok fazla gelişme oldu. Unnati (Hooda) ve Anmol (Kharb) iyi durumda. Onlara biraz zaman vermeliyiz. Çin dahil her ülke bunu yaşıyor. Kore’de daha önce hiç oyuncu yoktu, şimdi birdenbire bir oyuncu hakim oluyor. Bekleyip nasıl olacağını görmemiz gerekecek.
Yeteneği geliştirmenin iki yolu vardır; döngüsel, bir neslin sizinki gibi her açıdan mükemmel olduğu dönem. Sonra yeni neslin başarılı olması için bir boşluk var. Diğeri ise süreklidir; bir sonraki nesil zaten bir öncekinin zirvesine ulaştığı seviyededir, Çin gibi bir şey. İlkinden ikincisine geçmek için ne yapmamız gerektiğini düşünüyorsunuz?
Doğrusunu söylemek gerekirse bu benim için de bir soru. Badminton Hindistan’da çok gelişti, antrenörler uzun yıllardan beri geliyor. Aslında artık daha fazla yabancı antrenör giriyor. Ve dürüst olmak gerekirse, şimdiye kadar zirvedeki birkaç oyuncunun daha başlaması gerekirdi. Hataların nerede yapıldığına koçların daha iyi cevap verebileceğini düşünüyorum.
Artık oyuncuların her şeyi var. Antrenörümüz, fizyoterapistimiz, hatta yeterli kalitede antrenörümüz yoktu, 40 oyuncuya bakacak bir kişi olurdu. Rekabete maruz kalma da daha azdı ve dahası, başkalarının ne yaptığını veya nasıl performans gösterdiğini bilecek sosyal medyamız yoktu. Oyuncuların da bu yeteneğe sahip olmaması mümkün değil; hepsi çok iyi. Belki biraz zaman alıyordur. Sabırsızlık da var. İnsanlar anında sonuç almak istiyor, bir yerde uzun süre kalamıyorlar, sürekli eğitim mekanlarını değiştiriyorlar ve partnerleri anında başarı arıyor.
Çoğu bir grupta antrenman yapmıyor. Grup halinde antrenman yaparsanız sonuçlar gelecektir. Her oyuncunun farklı bir oyunu vardır, bu nedenle farklı oyunculara karşı antrenman yapabilirsiniz. Ve birbirinizi itmeye devam ediyorsunuz. Grup içinde de rekabet var.
Akarshi (Kashyap) ve Malvika (Bansod) gibi kızlar 5-6 yıldır devrelerde oynuyorlar. Bunu anlamıyorum çünkü eğer ilerlemiyorsanız bu büyük bir sorudur. Aynı zamanda, Unnati’nin son bir ila iki yılda çok fazla gelişme gösterdiğini, Grand Prix’in yarı ve finallerinde istikrarlı bir şekilde oynadığını da gördüm. Tanvi (Sharma) da gerçekten iyi oynuyor. Ama 15-16 yaşında sonuna kadar gidebilecek bir sporcumuz yok.
Bir yerlerde otobüsü kaçırdığımızı hissediyorum. Çok fazla destek alıyoruz. Pek çok programın yanı sıra destekleyen pek çok vakıf var. Bir oyuncu olarak sadece bir oyuncunun sahada nerede hata yaptığını düşünebilirim. Ama ‘kayıp otobüs’ kısmı ve neden bu kadar zaman aldığına belki koçlar daha iyi cevap verebilir.
Özellikle de ailenizde zaten bir tane (Kashyap) varken, tam zamanlı koçluğa başlamaya ne dersiniz?
Onun durumunu görebiliyorum. Sabah 4’ten akşam 13’e kadar antrenman yapıyor ve her gün biri ya da diğeri yüzünden hayal kırıklığına uğruyor. Koçluk oynamaktan daha zordur; çok fazla çaba, zaman ve tüm benliğinizi buna harcamanız gerekir. Ama aynı zamanda tutkuyla da ilgili. Bekleyip göreceğim.
Uzun yıllardır sporun içindeyim, en üst düzeyde oynadım, dolayısıyla zaten çok fazla stres gördük. Bir süre ailemle birlikte olmak istiyorum. Annem ve babam benimle birlikte olmak dışında pek bir şey yapmadılar, artık hayattan keyif almalarını istiyorum. Ancak üç ila altı yıl sonra oyuna geri dönmek isteyebileceğimi asla bilemezsiniz. Şimdi motivasyon konuşmaları yapıyorum ve eğer gençlerden isteyen olursa onlara destek olmaya çalışıyorum, gelip oynamalarını söylüyorum.
Badminton herkes tarafından oynanıyor ama sizce izleyici çekmek için ne yapılması gerekiyor?
Hala pazarlamanın çok daha iyi olabileceğini düşünüyorum. İnsanların gelip turnuvaları izlemesi için hem Hindistan hem de uluslararası federasyonların çok daha fazlasını yapması gerekiyor. Çocuklar böyle öğrenecek. Kriket veya futbol Dünya Kupaları veya tenis Grand Slam’leri hakkında konuştuğunuzda, etkinliklerin neredeyse bir yıl önceden tanıtıldığını ve bu konuda sürekli konuşma, bilgi ve promosyonlar olduğunu görürsünüz.
Gelecek yıl Dünya şampiyonamız var ve bu spordaki en büyük olay. 16 yıl sonra da ev sahipliği yapıyoruz. Bütün bunlar göz önüne alındığında, turnuvayı ülke geneline yayma konusunda biraz eksik olduğumuzu hissediyorum. Yakından takip edenler bilecektir ama acaba olayı ya da önemini kamuoyu biliyor mu?
Yayınlandı – 23 Kasım 2025 22:44 IST