ULUSAL BİLGİ – Komisyon VI DPR RI, ulusal çelik endüstrisi politikasını korumaya yönelik stratejileri tartışmak üzere toplantıda Ticaret Bakanı’nın bulunmadığını vurguladı. Komisyon VI DPR RI Başkan Yardımcısı Nurdin Halid, çelik meselesinin sadece teknik bir konu olmadığını, aynı zamanda ülkenin ekonomik egemenliği ve yerli sanayiye verdiği destekle de ilgili olduğunu vurguladı.
Ticaret Bakanlığı, Sanayi Bakanlığı, BSN, Danantara ve PT Krakatau Steel ile 10 Kasım 2025 Pazartesi günü Jakarta, Senayan’daki Nusantara I Binasında düzenlenen DPR UR Komisyonu VI Duruşma Toplantısında Nurdin, “Başkanın olağanüstü iradesini takdir ediyoruz. Bu sadece çelik işiyle ilgili bir mesele değil, aynı zamanda ulusal ekonomik egemenliği koruma ve yerli ürünlere saygı gösterme çabalarının bir parçası” dedi.
Kendisi, Ticaret Bakanı’nın çelik endüstrisi gibi stratejik politika tartışma forumlarındaki varlığının sadece idari açıdan değil, aynı zamanda yürütme ve yasama organları arasındaki dengenin korunması açısından da çok önemli olduğuna inanıyor. “Bakanlar Başkanın yardımcılarıdır. Bu arada DPR, anayasal olarak Başkana eşittir. Dolayısıyla DPR davet ettiğinde, bırakın çelik endüstrisi gibi önemli politikaları tartışmak bir yana, en azından Bakan Yardımcısı da orada bulunuyor” dedi.
Ayrıca Nurdin, bakanlık düzeyindeki yetkililerin varlığının halkın temsil işlevine saygının bir biçimi olduğunu vurguladı. Golkar Partisi fraksiyonundan politikacı, “Burada oturmak kolay değil, halkın sesi için savaşıyoruz. Dolayısıyla, hükümetin izlediği politikalar çelik endüstrisinin lehine değilse, DPR kendi konumunu teyit edecektir” dedi.
Bilginiz olsun, ulusal çelik endüstrisi ciddi zorluklarla karşı karşıyadır. Sanayi Bakanlığı’nın verilerine göre Endonezya’nın çelik üretimi 2024 yılında 18 milyon tona ulaşarak Endonezya’yı dünyada 14. sıraya yerleştirecek. Ancak ulusal kapasite kullanımı yalnızca yüzde 52,7’ye ulaştı, bu da fabrika kapasitesinin yarısının optimum şekilde kullanılmadığı anlamına geliyor.
Bu arada, 2025 yılında ulusal çelik talebinin 19,3 milyon tona çıkacağı tahmin ediliyor ve bunun büyük bir kısmı hâlâ özellikle Çin’den yapılan ithalata bağlı. Hatta PT Krakatau Steel, hükümetin koruyucu önlemleri alınmadığı takdirde, ucuz ithal ürünlerin çoğalması ve üretim tesislerinin modernizasyonuna verilen desteğin yetersiz olması nedeniyle yerel çelik sektörünün giderek daha fazla baskı altına gireceği konusunda uyardı.
Komisyon VI DPR RI’den gelen bu baskı sayesinde, ulusal stratejik endüstrileri destekleyen politikaların formüle edilmesinde hükümet ile parlamento arasında daha güçlü bir sinerji oluşacağı umulmaktadır. Ticaret Bakanı’nın çelik politikasının tartışılmasındaki varlığı yalnızca kurumsal etik meselesi değil, aynı zamanda küresel zorlukların ortasında Endonezya çelik endüstrisinin sürdürülebilirliğini korumaya yönelik gerçek bir taahhüttür.